یه SMS تپل
م: منکه قطع کردم یه SMS تپل برام بفرست بیاد.
من: SMS تپل یعنی چی؟ تو چه موضوعی آخه؟
م: اه ه ه ه! تپل باشه دیگه…
وقتی قطع کرد هی با خودم فکر میکردم آخه چه SMS ی بفرستم که تپل باشه؟! SMS تپل میتونه مستهجن باشه، میتونه جوک باشه، میتونه یه جمله عشقولی باشه، یه خبر مهم باشه، آخه چی بفرستم من؟…بالاخره بعد از چند دقیقه فکر کردن (چه کارا!) اینو فرستادم!
“پریا!…اینم SMS تپلی که خواسته بودی!”
رفتم تو آمار وبلاگم رو نگاه میکنم، میبینم 4-5 نفر با عبارت “دعایی که بتونم ازدواج کنم” به وبلاگ من رسیدن!
آخه مگه اینجا کانون بخت گشاییه؟! اگه بیل زن بودم که باغچه! خودمو بیل میزدم.
منو خیلی دوست داشت. هر موقع منو میدید بغلم میکرد و میگفت “هر کی بهت گفت I Love You زودی باور نکن و …” و یه چیز دیگه که نمی خوام اینجا بنویسم…از 4-5 سالگیم که دیدمش همیشه اینو بهم میگفت. گاهی لجم میگرفت از این حرفش. خیال میکردم حسودیش میشه اگر یکی منو دوست داشته باشه و اونوقت دیگه کسی نیست که اونو دوست داشته باشه. بچه بودم خب.
اما این حرف همیشه تو گوش من بود و هست. تا اینکه کم کم متوجه حرفش شدم و درک کردم عجب حرف ارزشمندی بهم میگفته و اونموقع من چی خیال میکردم. به جرات میتونم بگم خیلی موقع ها این حرف، خیلی جاها بهم کمک کرده. خدا رحمتت کنه آقای “ص”
دلم یه موج خوب حسابی می خواد که از این رکود درم بیاره!
هنوزم باورم نمیشه که مرده باشه. تو یه سن خاصی -حدودای راهنمایی و اینا- خیلی دیوونش بودم. همه آهنگاش رو گوش میکردم و همه ویدیوهاش رو داشتم. اما کم کم تبم یه ذره فروکش کرد و رضایت به “طرفدارش بودن فقط” دادم. اما همچنان دوسش داشتم و بیش و کم دنبالش میکردم. اما این دفعه بیشتر بخاطر کارای انسان دوستانه ای که میکرد. کلا هر کسی که کارای انسان دوستانه انجام بده رو دوسش دارم.
چند روز پیش یه آلبوم از منتخب کارای Michael رو دانلود کردم و بالاخره امشب گوش دادم. آهنگ “They Don’t Care About Us” یکی از محبوبای من میون آهنگاش بوده همیشه. یه جور حس همذات پنداری میکنم با این آهنگ! همینطور که تو آشپزخونه داشتم ساندویچ فردام رو درست میکردم، از اینورم با آهنگ می خوندم و همینطور از خودم حرکات ناموزون و موزون و بیقواره درمیاوردم
.
بنظرم Michael یه جورایی عین Elvis Prisley بشه که با گذشت 30 و خورده ای سال بعد از مرگش، هنوزم محبوب هم نسلای خودش و نسلای بعدی باشه. حالا نمیدونم این نظریه من بخاطر اینه که هر دوشون رو دوست دارم یا اینکه واقعا همینطوره!
یه موقع هایی خیلی آدم کرمویی میشم
. یکی از اون موقع ها زمانیه که یکی داره با همه توان تلاش (مذبوهانه!) خودش رو میکنه و خودشو به زمین و دیوار میکوبه که مثلا منو خر کنه، منم کرمم میگیره و هیچ عکس العملی از خودم نشون نمیدم که تو جریانم، اجازه میدم طرف هرررقدر که دوست داره تلاش کنه. بعد یه جایی که طرف بخیال خودش نتیجه نهایی رو باید ببینه و دیگه انرژی براش نمونده و داره از حال میره، کرمم می خوابه و یه کاری میکنم که طرف تازه متوجه میشه این همه مدت داشتم سر کارش میذاشتم و انرژیش ناکام شده…ای ی ی ی حالی میده این کرم ریزی، حالی میده ها!
اینم موزیک و متن آهنگ “They Don’t Care About Us”
Skin head, dead head
Everybody gone bad
Situation, aggravation
Everybody allegation
In the suite, on the news
Everybody dog food
Bang bang, shot dead
Everybody’s gone mad
All I wanna say is that
They don’t really care about us
All I wanna say is that
They don’t really care about us
Beat me, hate me
You can never break me
Will me, thrill me
You can never kill me
Do me, sue me
Everybody do me
Kick me, kike me
Don’t you black or white me
All I wanna say is that
They don’t really care about us
All I wanna say is that
They don’t really care about us
Tell me what has become of my life
I have a wife and two children who love me
I am the victim of police brutality, now
I’m tired of bein’ the victim of hate
You’re rapin’ me of my pride
Oh, for God’s sake
I look to heaven to fulfill its prophecy…
Set me free
Skin head, dead head
Everybody gone bad
trepidation, speculation
Everybody allegation
In the suite, on the news
Everybody dog food
black man, black mail
Throw your brother in jail
All I wanna say is that
They don’t really care about us
All I wanna say is that
They don’t really care about us
Tell me what has become of my rights
Am I invisible because you ignore me?
Your proclamation promised me free liberty, now
I’m tired of bein’ the victim of shame
They’re throwing me in a class with a bad name
I can’t believe this is the land from which I came
You know I do really hate to say it
The government don’t wanna see
But if Roosevelt was livin’
He wouldn’t let this be, no, no
Skin head, dead head
Everybody gone bad
Situation, speculation
Everybody litigation
Beat me, bash me
You can never trash me
Hit me, kick me
You can never get me
All I wanna say is that
They don’t really care about us
All I wanna say is that
They don’t really care about us
Some things in life they just don’t wanna see
But if Martin Luther was livin’
He wouldn’t let this be
Skin head, dead head
Everybody gone bad
Situation, segregation
Everybody allegation
In the suite, on the news
Everybody dog food
Kick me, strike me
Don’t you wrong or right me
All I wanna say is that
They don’t really care about us
All I wanna say is that
They don’t really care about us
All I wanna say is that
They don’t really care about us
All I wanna say is that
They don’t really care about us
All I wanna say is that
They don’t really care about us
All I wanna say is that
They don’t really care about us
اما اصلا حالم خوب نبود و دلم همش درد میکرد. یه ذره اولش به روی خودم نیاوردم و فکر کردم شاید مال مسواک نزدن شب قبلش باشه
. بعد صبحونم به گفته مامانم یه چایی نبات خوردم. نصفه های لیوانه بودم که …
اگر بگم نیم ساعت تو توالت بودم و همش داشتم اس اس! میکردم دروغ نگفتم. دیگه جونی برام نمونده بود که بخوام حتی نفس بکشم. نه دنیا رو داشتم نه آخرت! تا می خواستم بیام بیرون یا {…} میگرفت یا {…}! یه مدتی همینطوری افتاده بودم تو توالت و دنیا جلوی چشمام میگشت
. به زور خودمو بلند کردم و اومدم بیرون.
ساعتم شده حدودای ۱ و من باید ۲ راه بیافتم برم. جدا نمیدونستم برم یا نرم؟! فکر اینو میکردم که اگر نرم یک جلسه درس ۴ واحدی رو از دست میدم. منم که جزوه هیچ کسی جز خودم رو نمی تونم بخونم. با این اخلاق گندم!
بالاخره هر طوری بود به زور، مامانم یه لیوان دیگه چایی نبات و عرق نمیدونم چی چی که از اون عطاریه تو تجریش مامانم همیشه میخره، بهم داد و یه ذره جون گرفتم. وقتی خواستم آماده بشم برم خودمو که تو آینه نگاه کردم وحشت کردم. رنگ لبام که کاملا سفید شده بود، کلی رژ لب زدم تا یه ذره مثلا رنگ گرفتم. چشامم که عین این آدم خورا شده بود. موهای آشفته، ناخن بلند، واه و واه و واه! (حسن کچل یادتونه؟!)
حالا سر کلاس مگه زمان میگذشت؟! روزای دیگه این ۴ ساعت مثل بنز میگذره و تموم میشه ها اما دیروز ساعت هی کش می اومد. شب که اومدم خونه یه ذره کته با ماست و یه تیکه جوجه کباب خوردم و بیهوش افتادم تا ساعت ۱۱ صبح امروز.
خدارو شکر تب نکردم از دیروز تا حالا، فقط یه ذره دیشب لرزم گرفته بود. دیگه هم اس اس ندارم خداروشکر اما تو دلم همش میسوزه.
آخر سرم برای شوهر خواهرم خط و نشون کشید که “اگر تو بیایی خونه ما و با زن من!!!!! همچین رفتاری داشته باشی، سرتو میبرم میذارم رو سینت!” و بعدشم به من گفت “یه دروعگوی بزرگی که فقط خواستی منو فریب بدی!” وقتیم از جناح من و پرهام خیالش راحت شد، چهار تا دری وریم بار مامانم و خواهرم کرد. مامانم فقط به احترام آشنایی با خاله نرگس و حرمت برادر بزرگترش لطف کرد و این آقا رو از تو خونه پرت نکرد بیرون. اما وقتی که به پرهام داشت چرت و پرت میگفت خواهرم جوابش رو میداد.
حالا مشکل این آقا چی بود؟ صمیمت بین من و شوهر خواهرم رو نمی تونست تحمل کنه. با اینکه هم از نظر نسبت و هم از نظر سنی از پرهام کوچیکتر بود. پرهام داماد اول بود و اون میشد داماد دوم. خدا میدونه اون شب چه حالی داشتیم ما و تو خونه ما چه خبر بود. برادرش و خانوم برادرش بیچاره ها شوکه شده بودن از رفتار این آقا. وقتیم که رفتن شبش زنگ زد و پای تلفن کلی عذرخواهی و التماس که “من اشتباه کردم و تورو خدا یه فرصت دیگه بهم بدین.” اما از طرف من هیچ فرصتی باقی نمونده بود.
خدا میدونه که برای خاله نرگس چطوری تعریف کرده بودن ماجرا رو، اما تا یکسال بعدش خاله نرگس هیچ رابطه ای با ما نداشت. تا اینکه پاییز ۸۵ من و مامانم و خاله نرگس رفتیم مشهد و اونجا فرصتی شد تا منم حرفامو با خاله بزنم و تونستم بگم که جریان چی بوده و چی نبوده. اما تلاشی نکردم که خاله رو مجاب کنم که تقصیر من بوده یا نه، خودش باید برداشتش رو میکرد با چیزایی که از من و اونا شنیده بود… بعد از اون روابط کم کم حسنه شد.
بهار ۸۷ که مادر و اون یکی برادر این آقا و خواهرش اومدن تهران، خونه ما هم اومدن. مادرش برای بار اول بود که منو میدید. هر چی بگم چقدر این مادر خانومه، کم گفتم. چند بار تو حرفاش گفت “محمد لیاقت تورو نداشت.” اما به روی خودم نیاوردم.
بهمن پارسال توی مراسم عمو احمد هم این آقا رو دیدم. یه جورایی منم تو کار پذیرایی از کسایی که اومده بودن مشغول بودم. کاملا حس میکردم که همه چشما به من بود که ببینن من چه رفتاری میکنم با این آقا. اما رفتاری کاملا عادی داشتم. با اینحال خیلی تحت فشار بودم. حتی روز بخاک سپاری، بعدش که برای ناهار به رستوران رفته بودیم، موقع خداحافظی سر میزشون رفتم و از تک تک برادراش و خواهرش و مامانش خداحافظی کردم، اما با اون نه اصلا.
دیشب منزل برادر و خانوم برادر این آقا دعوت داشتیم. مادرش و خاله هاش هم بودن. اصلا دلم نمی خواست برم و به اجبار مامانم و خواهرم رفتم، جون میگفتن “اگر نیایی یعنی هنوز دلگیری و خیلی زشته.”. تا بریم ۱۲۳۴۵۶ دفعه در صدم ثانیه ازشون میپرسیدم که ایا اونم هست یا نه؟ که خدارو شکر نبود. دیشبم با اینکه کاملا حس میکردم تمام حواسا به من بود، اما خیلی خودم رو کنترل کردم که رفتار همیشگیم رو حفظ کنم و چیزی از خودم بروز ندم که هنوزم رفتار اونروز محمد مونده تو دلم. دیشب تحت فشار روحی بدی بودم. خیلی بد!
از اون به بعد محمد تاثیر خیلی بدی رو من گذاشت. بواسطه خاطره های بدی که از پدرم تو ذهنم داشتم از بچگی، به مردا بدبین بودم. اما کم کم داشتم خودم رو متقاعد میکردم که همه مردا مثل پدرم نیستن و باید این دید رو از بین ببرم… محمد با این رفتارش این بدبینی رو تو من بیشتر کرد، طوری که حس میکنم ۱۰ سال به عقب پرت شدم. متاسفانه!
اخطار جدی!… هر کسی بخواد بره بالا منبر و منو نصیحت کنه در مورد پدرم و بگه که “پدر فلانه و بهمانه”، کامنتش رو پاک میکنم.
دو کلوم حرف حساب
تو این وبلاگ از هر چی که فکر کنی مینویسم. حوصله اینو ندارم که برای هر موضوعی یه وبلاگ باز کنم.
وبلاگم هم بازدید کننده زیادی نداره( اینو میتونی از آمار سایت ببینی خودت)..حالا چه اصراریه که هوارتا بازدید کننده داشته باشم؟همین چنتایی هم که میان خیلی هم خوبه.اگر خوشت اومد و حال و حسش رو داشتی بازم سر بزن.In this weblog I write about whatever you may imagine. I don't have the patience to open a weblog for every subject. Also, my weblog does not have a lot of visitors (you can see this for yourself from the site statistics) and what do I need with a bunch of visitors? Those few who do come are really good. If you enjoyed it and you feel like it, come back again.
