پریا راننده میشود! (۱)
. . یعنی اولین بار بود که تمرین میکردم. اما خدایی کر کر خنده بودا!
چند سال پیشم یه آدم خیری(!!!) خواست که به من رانندگی یاد بده. تو مخ پوک من نمیرفت که بابا باید نیم کلاج بگیری بعد گاز بدی و راه بیافتی. اصولا مغز من قبول نمیکنه که دو تا کار رو همزمان با هم انجام بدم
. یهو کلاجو ول میکردم. یه بارم که متوجه شدم نباید کلاجو یهو ول کنم، چنان Take Offیی کردم که صدای جیررر لاستیکا در اومد. خود صاحب ماشین تا حالا اونطوری با لاستیکاش برخورد نکرده بود که من کردم. اما چه حالی بود. حالا هر چی بیچاره میگه ترمز کن، حل شده بودم بیشتر گاز میدادم.
امشبم یه چیز تو همین مایه ها بود. یا کلاجو به کل ول میکردم Jump میزد و خاموش میشد یا پام رو کلاج بود و کلی گار میدادم. اما بالاخره فهمیدم که باید چی کار کنم. آهان! دور یه فرمونم تمرین کردم. احساس میکنم انقدر دست فرمونم خوب شده که کامیون و تریلی ۱۸ چرخ و هواپیما رو هم میتونم برونم!
دو کلوم حرف حساب
تو این وبلاگ از هر چی که فکر کنی مینویسم. حوصله اینو ندارم که برای هر موضوعی یه وبلاگ باز کنم.
وبلاگم هم بازدید کننده زیادی نداره( اینو میتونی از آمار سایت ببینی خودت)..حالا چه اصراریه که هوارتا بازدید کننده داشته باشم؟همین چنتایی هم که میان خیلی هم خوبه.اگر خوشت اومد و حال و حسش رو داشتی بازم سر بزن.In this weblog I write about whatever you may imagine. I don't have the patience to open a weblog for every subject. Also, my weblog does not have a lot of visitors (you can see this for yourself from the site statistics) and what do I need with a bunch of visitors? Those few who do come are really good. If you enjoyed it and you feel like it, come back again.
