مصائب یه بچه خر
خونه که اومدم هم از گشنگی و هم از سر درد رو به موت بودم واقعا…شامم رو خوردم و مثلا رفتم یه چرتی بزنم تا پاشم کارمو بکنم…موبایلمم کوک کردم که ۱۰ زنگ بزنه تا پاشم…نشون به اون نشونی که ۹ صبح از خواب پاشدم…جالب اینه که فکر کردم کلاس دارم و مثه جت از جام پریدم تو توالت
بالاخره اینا هم قسمتی از مصائب یه بچه خر خونه دیگه
4 پاسخ به “مصائب یه بچه خر”
دو کلوم حرف حساب
تو این وبلاگ از هر چی که فکر کنی مینویسم. حوصله اینو ندارم که برای هر موضوعی یه وبلاگ باز کنم.
وبلاگم هم بازدید کننده زیادی نداره( اینو میتونی از آمار سایت ببینی خودت)..حالا چه اصراریه که هوارتا بازدید کننده داشته باشم؟همین چنتایی هم که میان خیلی هم خوبه.اگر خوشت اومد و حال و حسش رو داشتی بازم سر بزن.In this weblog I write about whatever you may imagine. I don't have the patience to open a weblog for every subject. Also, my weblog does not have a lot of visitors (you can see this for yourself from the site statistics) and what do I need with a bunch of visitors? Those few who do come are really good. If you enjoyed it and you feel like it, come back again.
اکتبر 16th, 2008 at 4:09 ب.ظ
پنجشنبه 25 مهر1387 ساعت: 16:9
سلام عزیزم… خوبی بچه خرخون….؟
مگه چند واحد داری تو که از صبح تا شب سر کلاسی….؟ پس عکسای مسافرت چی شد؟… راستی یه دفعه نوشته بودی واست خصوصی میزارم ولی هیچی نبود…. بوس
اکتبر 16th, 2008 at 5:34 ب.ظ
پنجشنبه 25 مهر1387 ساعت: 17:34
« ري را » … صدا ميآيد امشب
از پشت «كاچ» كه بند آب
برق سياه تابش تصويري از خراب
در چشم ميكشاند.
گويا كسي است كه ميخواند…
اما صداي آدمي اين نيست.
با نظم هوش ربايي من
آوازهاي آدميان را شنيدهام
در گردش شباني سنگين؛
زاندوههاي من
سنگينتر.
و آوازهاي آدميان را يكسر
من دارم از بر
يكشب درون قايق دلتنگ
خواندند آنچنان؛
كه من هنوز هيبت دريا را
در خواب
ميبينم.
ري را ري را…
دارد هوا كه بخواند.
درين شب سيا.
او نيست با خودش،
او رفته با صدايش اما
خواندن نميتواند.
و این دل پر از پی نوشت هایی مغموم است….
اکتبر 17th, 2008 at 12:14 ق.ظ
جمعه 26 مهر1387 ساعت: 0:14
من با رفیعی دارم …. مراد شما رو نمیشناسم
اکتبر 17th, 2008 at 12:41 ق.ظ
جمعه 26 مهر1387 ساعت: 0:41
سلام… چه خبر؟
چه برنامه ی فشرده ای … این درست کی تموم میشه ؟