کفش خریدم بازم…اما از نوع گچی
این بار کاملا” تقصیر خودم بودش. توی خونه روی سنگ سر خوردم و همون پام که مشکل داشتش ، این بار قوزک داخلی آسیب دیده و باید حدود ۳ یا ۴ هفته توی گچ باشه. البته این دفعه این حسن رو داره که خودم میتونم راه برم و مثل دفعه پیش که همه جا باید مامانم دنبالم می اومدش نیستم. کلی یاد گرفتم که استقلال پیدا کنم خودم برم بیرون .
به ر کسی میگم که اینطور شده دوباره باورش نمیشه و اگر هم ن رو از نزدیک ببینه میخنده که چرا دوباره اینطور شدش؟؟
جالب اینه که چند روز دیگه هم تولدم هستش. توی این مدتی که دیگه خودم راه میرفتم و لنگ نمیزدم و حتی از عصا هم استفاده نمیکردم ، کلی نقشه کشیده بودم برای تولدم که چه ها می خوام بکنم. الانم دارم نقشه میکشم که با کفش گچی چه ها که میتونم انجام بدم و چه ها که نمیتونم انجام بدم.
الن نمیتونم بگم که تولد خودت رو جشن بگیری با کفشهای گچی چه خاطره ای برات میذاره و چه جوری هستش. اما فکر کنم جالب باشه. عید جشن گرفتن با کفش های گچی که باحال بودش …باید منتظر بمونم تا هفته دیگه ببینم چطوریه . برات میگم اونوقت 
دو کلوم حرف حساب
تو این وبلاگ از هر چی که فکر کنی مینویسم. حوصله اینو ندارم که برای هر موضوعی یه وبلاگ باز کنم.
وبلاگم هم بازدید کننده زیادی نداره( اینو میتونی از آمار سایت ببینی خودت)..حالا چه اصراریه که هوارتا بازدید کننده داشته باشم؟همین چنتایی هم که میان خیلی هم خوبه.اگر خوشت اومد و حال و حسش رو داشتی بازم سر بزن.In this weblog I write about whatever you may imagine. I don't have the patience to open a weblog for every subject. Also, my weblog does not have a lot of visitors (you can see this for yourself from the site statistics) and what do I need with a bunch of visitors? Those few who do come are really good. If you enjoyed it and you feel like it, come back again.
