سفرنامه پر
…اما یه عکس هست که اصلا نمی تونم ازش بگذرم.
تو اون چند روزی که اونجا بودیم، بلا استثنا تمام مامورای شهرداری با کلاه ایمنی که کارگرای ساختمونی سرشون میذارن کار میکردن…جدا متوجه نشدم چرا و از عجایب بود واقعا
یک پاسخ به “سفرنامه پر”
دو کلوم حرف حساب
تو این وبلاگ از هر چی که فکر کنی مینویسم. حوصله اینو ندارم که برای هر موضوعی یه وبلاگ باز کنم.
وبلاگم هم بازدید کننده زیادی نداره( اینو میتونی از آمار سایت ببینی خودت)..حالا چه اصراریه که هوارتا بازدید کننده داشته باشم؟همین چنتایی هم که میان خیلی هم خوبه.اگر خوشت اومد و حال و حسش رو داشتی بازم سر بزن.In this weblog I write about whatever you may imagine. I don't have the patience to open a weblog for every subject. Also, my weblog does not have a lot of visitors (you can see this for yourself from the site statistics) and what do I need with a bunch of visitors? Those few who do come are really good. If you enjoyed it and you feel like it, come back again.
اکتبر 29th, 2008 at 7:18 ب.ظ
چهارشنبه 8 آبان1387 ساعت: 19:18
وقتی که عشق را زیبا بنویسی،
فرقی نمیکند که قلم
از ساقه های نیلوفر باشد
یا از پر کبوتر…..
"حسین منزوی"