استاد حله ه ه ه ه…
سومین کلاسمون کلاس کلیات حقوق بودش. جلسه اولی بودش که این کلاس تشکیل میشدش. من به خاطر شرایطی که دارم الان و مجبورم که پام رو روی یه صندلیه دیگه دراز کنم جلو میشینم و این جلو هم دقیقا” چسبیده به میز استاد هستش.از وقتی استاد اومدش سر کلاس و مشغول به حرف زدنهای اول کلاس شدش ، دست چش رو زده بود زیر چونش و ایستاده بودش. یه حلقه زرد رنگ ( خیلی زرد رنگ ) که به نویی میزدش یه جورایی ، توی دستش بودش و خواه ناخواه نظر همگی رو به خودش جلب میکردش و نور که می افتاد توش چشم رو میزدش.
استاد بعد از اینکه به اصطلاح سنگهاش رو با ما واکندش شروع کردش به معرفیه خودش….من ا- ر ، ۲۷ سالمه ، دانشجوی ترم اول کارشناسی ارشد حقوق هستم و در ضمن متاهل هم هستم( این جمله آخری رو که میگفتش دستش رو بالا آوردش). منم یهو تو همین میون بلند گفتم: استاد حله ه ه
…و کلاس یهو منفجر شدش از خنده.
خودم هم نمیدونم چرا اصلا” نمیشه آدم وقتی شت میز و نیمکت میشینه خودش رو کنترل کنه.
دو کلوم حرف حساب
تو این وبلاگ از هر چی که فکر کنی مینویسم. حوصله اینو ندارم که برای هر موضوعی یه وبلاگ باز کنم.
وبلاگم هم بازدید کننده زیادی نداره( اینو میتونی از آمار سایت ببینی خودت)..حالا چه اصراریه که هوارتا بازدید کننده داشته باشم؟همین چنتایی هم که میان خیلی هم خوبه.اگر خوشت اومد و حال و حسش رو داشتی بازم سر بزن.In this weblog I write about whatever you may imagine. I don't have the patience to open a weblog for every subject. Also, my weblog does not have a lot of visitors (you can see this for yourself from the site statistics) and what do I need with a bunch of visitors? Those few who do come are really good. If you enjoyed it and you feel like it, come back again.
