خاطرات یک دانشجوی ترم آخری (۱۳)
آخه یکی نیست به من {بییییب!} بگه “دختر مگه مرض داری، کرم داری، روانی هستی که…”
حیف که نمی تونم بگم چی غلطی (!!!) خوردم امروز.
خانم “ش” یکی از اساتیدم هستن که از ترم یک باهاشون آشنا شدم و با هم دوستیم. واقعا قابل احترامن. درس دادنشونم که دیگه خدا! نه اینکه چون دوست شدم باهاشون اینو بگم، بروبکس دیگه هم که کلاس داشتن نظرشون همینه. ترم یک اقتصاد خرد و ترم پیش باهاشون مدیریت مالی داشتم.
یه چند باری که سفر رفتم براشون یه سوغاتی خیلی کوچیک آوردم که البته هر دفعه منو کشته تا قبول کنه. هر دفعه هم قول دادم که اگر برم سفر دیگه این کارو نمیکنم، اما قولم غول بوده.
پنج شنبه ها کلاسم ۱:۳۰ شروع میشه اما چون کلاس خانم “ش” ۱۲:۳۰ تموم میشه زودتر میرم که ببینمشون. امروز صبح قبل از اینکه از در برم بیرون دیدم زنگ زدن رو گوشیم و گفتن “امروز تا یک اگر رسیدین دانشگاه یه سری به من بزنین کارتون دارم!”…تعجب کرده بودم که چی کار میتونه با من داشته باشه؟
بالاخره رفتم و دیدم یه خودکار خیلی قشنگ برای من کادو آوردن…
… واقعا شوکه شده بودم. خیلی جا خورده بودم. گفتن “تا اینو دیدم یاد شما افتادم.”…البته منم به تلافی خودشون یه ذره ناز کردم و بعد کادو رو گرفتم.(آدم مریض به من میگن دیگه!)
این دومین باری هست که از طرف استادم کادو میگیرم. بار اول برای کارشناسی که قبول شدم از طرف استادم و خانومشون یه روسری خیلی خوشمل، و این دفعه هم که…
از دانشگاه که میام دلم می خواد یه دوش بگیرم و یه ذره تو اتاقم باشم و اگرم حسش بود یه چرتی بزنم. اما یه موقع هایی وقتی میام خونه میبینم هوارتا مهمون قراره بیاد و دیگه تو اینخونه دیوونه میشی
. هم خسته ای، هم خوابت میاد، اما باید تندی لباس تنت کنی و بدویی تو آشپزخونه کمک مامان و عین این احمقا بری پشینی پیش مهمونا و هی لبخند بزنی و …
3 پاسخ به “خاطرات یک دانشجوی ترم آخری (۱۳)”
دو کلوم حرف حساب
تو این وبلاگ از هر چی که فکر کنی مینویسم. حوصله اینو ندارم که برای هر موضوعی یه وبلاگ باز کنم.
وبلاگم هم بازدید کننده زیادی نداره( اینو میتونی از آمار سایت ببینی خودت)..حالا چه اصراریه که هوارتا بازدید کننده داشته باشم؟همین چنتایی هم که میان خیلی هم خوبه.اگر خوشت اومد و حال و حسش رو داشتی بازم سر بزن.In this weblog I write about whatever you may imagine. I don't have the patience to open a weblog for every subject. Also, my weblog does not have a lot of visitors (you can see this for yourself from the site statistics) and what do I need with a bunch of visitors? Those few who do come are really good. If you enjoyed it and you feel like it, come back again.
می 1st, 2009 at 11:24 ق.ظ
جمعه 11 اردیبهشت1388 ساعت: 11:24
چیکار کردی دختر؟!زدی رفیقت رو ناک اوت کردی احیانا؟!
….تا باشه از این اساتید.استاد شیمی آلی ما رفته بود واسه یه همایش دوبی.اومده بهش میگم استاد خوش گذشت؟میگه جای شما خالی،من خیلی دوست داشتم شما هم بودید!!(گفتم استاد جون کم ببند همیشه ببند!)….از مهمون بازی خیلی خوشم نمیاد.خلوتم رو خیلی دوست دارم.
_______________
پريا پاسخ ميدهد :
کدوم رفیقم؟
نه بابا این استادایی که من باهاشون دوست شدم خیلی توپسن و باحالن
مهمون خوبه اما نه اینطوری
می 1st, 2009 at 3:40 ب.ظ
جمعه 11 اردیبهشت1388 ساعت: 15:40
خواهر چی کار کردی ؟راست بگو! تو باید با ما ها رو راست باشی
ایول استاد!ولی من نمیدونم چرا اصلا با استاد جماعت نمیتونم کنار بیام
_______________
پريا پاسخ ميدهد :
خواهر چی چی رو بگم؟ فقط انقزه بگم که خیلی آدم {…} هستم
من بعضیاشون رو دوست میدارم. بعضیاشونم که اه ه ه ه ه ه
می 1st, 2009 at 3:41 ب.ظ
جمعه 11 اردیبهشت1388 ساعت: 15:41
مهمون دوست نمیداریم اغلب در تنهایی خودمان جفتک میاندازیم
_______________
پريا پاسخ ميدهد :
مهمون دوست دارم اما نه اینطوری دقیقه نودی که آدم نتونه حتی یه دستشویی با دل سیر بره