حس دو گانه
از طرفی دوست ندارم الان اتفاق بیافته و فکر میکنم زوده هنوز، لز طرفی هم نگرانم که پس کی می خواد اتفاق بیافته؟ نکنه هی دیر و دیرتر بشه؟!
یه حسی تو پس ذهنم میگه داره هی نزدیک و نزدیکتر میشه بهم و انقدر زمانی نمونده که برسه…نمیدونم خوشحال باشم یا ناراحت یا سیب زمینی!
یه جورایی میترسم از اینی که پیش بیاد، از طرفی هم به خودم هی دلداری میدم که مگه چیز ترس داریه؟ مگه لولو خورخورس که میترسی بخورتت؟
لز طرفی دوست دارم ببینم چطوریه، از طرفی هم فکر میکنم اگر پیش نیاد همیشه یه موضوع جالب میمونه برام!
بقیه رو که میبینم، نمیدونم حس خوشبختیه یا غرور که میاد سراغم و میگه الان من اینطوریم و اونا تو حسرت یه ثانیه مثه من بودن موندن…خنده داره اما گاهی بواسطه همین حس غرور، میشم عین بچه های ۵ ساله و دلم می خواد زبونمو دربیارم و بگم “هه هه! دوست داشتی جای من بودی الان؟”
نمیدونم چرا نسبت به این موضوع اینطور حس دو گانه دارم!
2 پاسخ به “حس دو گانه”
دو کلوم حرف حساب
تو این وبلاگ از هر چی که فکر کنی مینویسم. حوصله اینو ندارم که برای هر موضوعی یه وبلاگ باز کنم.
وبلاگم هم بازدید کننده زیادی نداره( اینو میتونی از آمار سایت ببینی خودت)..حالا چه اصراریه که هوارتا بازدید کننده داشته باشم؟همین چنتایی هم که میان خیلی هم خوبه.اگر خوشت اومد و حال و حسش رو داشتی بازم سر بزن.In this weblog I write about whatever you may imagine. I don't have the patience to open a weblog for every subject. Also, my weblog does not have a lot of visitors (you can see this for yourself from the site statistics) and what do I need with a bunch of visitors? Those few who do come are really good. If you enjoyed it and you feel like it, come back again.
ژانویه 9th, 2009 at 11:25 ق.ظ
جمعه 20 دی1387 ساعت: 11:25
من میگم این چند وقت زیاد درس خوندی همه چیزو به صورت مسئله طرح میکنیا.
این حس دوگانه شما مثل اینکه زیادی پیچیده است. چون طرح اون خودش اینقدر پیچیده است چه برسه به خودش. گیج می شویییییییییییم.
ژانویه 9th, 2009 at 3:12 ب.ظ
جمعه 20 دی1387 ساعت: 15:12
سلاااام.خوبی؟نبودم ببخشید.مسافرت بودم.اینترنت نداشتم.پائین وبلاگم رو نخوندی؟(راجع به اون خصوصیه!).نگران نباش همه چیز حل میشه