همیشه دست به دست سپردست
…فورا شمارشو گرفتم و بالاخره بعد از ۵-۶ بار گرفتن یه آقایی گوشی رو جواب داد…بهش گفتم که گوشیه مامانم هست و تو خیابون شریعتی گمش کرده. نشونی های گوشی هم اینه…آقاهه اولش گفت چقدر میدی تا گوشی رو بهت برگردونم؟!…حالا منم از اینور التماس میکردم که آقا تورو خدا انصاف داشته باشین…بالاخره آقاهه یه آدرس نزدیک متروی دانشگاه شریف داد و گفت بیا اونجا من تو مسجدم دارم نماز میخونم. اگر بعد از ساعت ۲ رسیدی اینم آدرس خونمه بیا اونجا بهت میدم گوشی رو و اصلا” هم نگران نباش. من پولی نمی خوام دخترم!!!!!!…خلاصه با مامانم راه افتادیم و رفتیم به همون آدرس…آقاهه داشت تو ماشینش آب میریخت. تا مامانم رو دید گفت: “خانم شما تو شریعتی سوار ماشین من شدی و سر ملک هم پیاده شدی…وقتی رفتی بعد از شما ۶تا مسافر دیگه هم سوار کردم. هی میدیدم صدای زنگ میاد و کسی جواب نمیده. یهو نیگا کردم دیدم یه گوشی افتاده بقل دستم همون جایی که ترمز دستیه. برش داشتم. خدایی بود که مسافرای دیگه برش نداشته بودن. لابد فکر میکردن که گوشیه خود منه…بیا خانم اینم گوشیت. هیچ زنگی هم باهاش نزدم.”
اتفاقا” چند سال پیش بود که مامانم تو خیابون یه گوشی پیدا کرد و آورد خونه و داد دست من تا از توش یه شماره پیدا کنم و زنگ بزنم ببینم مال کیه!…درد سرت ندم طرفای شب صاحبش که یه خانم جوون بود اومد و گوشی رو گرفت و کلی هم خوشحال شد. سیم کارتش رو سوزونده بود اما برای شماره تلفنایی که توش داشت خیلی ذوق کرده بود…همون روز که رفتیم دنبال گوشیه مامانم گفت راست میگن: “همیشه دست به دست سپردست!”
دو کلوم حرف حساب
تو این وبلاگ از هر چی که فکر کنی مینویسم. حوصله اینو ندارم که برای هر موضوعی یه وبلاگ باز کنم.
وبلاگم هم بازدید کننده زیادی نداره( اینو میتونی از آمار سایت ببینی خودت)..حالا چه اصراریه که هوارتا بازدید کننده داشته باشم؟همین چنتایی هم که میان خیلی هم خوبه.اگر خوشت اومد و حال و حسش رو داشتی بازم سر بزن.In this weblog I write about whatever you may imagine. I don't have the patience to open a weblog for every subject. Also, my weblog does not have a lot of visitors (you can see this for yourself from the site statistics) and what do I need with a bunch of visitors? Those few who do come are really good. If you enjoyed it and you feel like it, come back again.
