papary

اکنون هر خبرنگار (و اصحاب رسانه يي) يک قبر خالي دارد.بالاخره با خاکسپاري مرحوم مهران قاسمي، بخشي از قطعه نام آوران بهشت زهرا، به اصحاب رسانه و اهالي قلم تعلق گرفت. قطعه يي که جاي خالي کساني چون محمدعلي صفري، مهدي بهشت پور، خدايار، صابري، شهداي C-130 و ده ها خبرنگار ديگر در آن ديده مي شود.

رضاييان؛ همه چيز حل است

محمود رضاييان مديرعامل سازمان بهشت زهرا با تاييد اين خبر مي گويد؛«بعد از فوت مهران قاسمي و عدم پذيرش ايشان از سوي وزارت ارشاد در قطعه هنرمندان، ما در شرايط ويژه يي قرار گرفتيم به طوري که با هماهنگي شوراي شهر، از شهرداري اعلام کردند که قطعه يي براي اصحاب رسانه تعيين شود که ما اين قطعه را در منطقه نام آوران انتخاب کرديم.»اما شنيده مي شود وزارت ارشاد با اين مساله مخالفت کرده است. البته احتمال مي رود اين وزارتخانه بخواهد همانند هنرمندان، تاييد اصحاب رسانه هم به آن واگذار شود.رئيس سازمان بهشت زهرا با تاکيد بر اينکه اين تفکيک بايد از همان ابتدا صورت مي گرفت، توضيح مي دهد؛«ما هميشه جنبه هاي مثبت کار را در نظر مي گيريم تا به قباي کسي بر نخورد و در نهايت کار خوبي انجام شود. درست است خبرنگاران و رسانه ها زير مجموعه وزارت ارشاد هستند، اما فکر نمي کنم ارشاد با تفکيک قطعه هنرمندان و اصحاب رسانه مخالفت کند. البته تلاش نهايي اين است که از تعامل شهرداري، وزارت ارشاد و انجمن صنفي روزنامه نگاران به يک جمع بندي برسيم.»رضاييان درباره تاثير مخالفت احتمالي وزارت ارشاد بيان مي کند؛ « بهشت زهرا فضايي است که زير مجموعه شهرداري و نهايتاً شوراي شهر است. وزارت ارشاد هم وقتي مخالفت مي کند که هزينه يي کرده باشد، در اين شرايط هم ارشاد تا حالا کاري نکرده که مخالفت کند. منتها اين مساله نهايتاً به وزارت ارشاد هم بر مي گردد. به هر حال فضا متعلق به شهرداري است و ما مي خواهيم يک کار خير انجام دهيم و تمايلي هم نداريم به کسي بر بخورد و تا جايي که به وظيفه ذاتي ما برمي گردد، همه چيز حل است.»اما با وجود اينکه داشتن يک قبر، از حقوق ابتدايي و البته پس از مرگ اصحاب رسانه است، اين امر باعث خرسندي اين قشر شده است.

قاضي زاده؛ مساله سياسي نشود

علي اکبر قاضي زاده از روزنامه نگاران کهنه کار، اين کار را مبارک مي خواند و مي گويد؛«ما خيالمان راحت شد، حداقل براي مردن راحت هستيم.»قاضي زاده درباره نحوه احراز هويت افراد به عنوان روزنامه نگار بيان مي کند؛«من پيشنهادم اين است که هيات امنايي متشکل از 5 نفر روزنامه نگار با ويژگي هاي خاص تشکيل شود. اين افراد بايد دربه دري روزنامه نگاري را شناخته باشند – البته دربه دري نه به معني بد آن.گذشت ويژگي ديگر اين افراد است، يعني بايد با مشربي گسترده کار کنند و طبق معمول اين مساله هم سياسي نشود. به صورتي که امر به افراد صنفي واگذار شود نه افراد سياسي. به نظر من بهترين مرجع، اتحاديه روزنامه نگاران است که متاسفانه وجود ندارد.»

روزنامه نگار سال هاي دور مطبوعات ايران، درباره مصلح ترين گروه موجود براي تاييد هويت روزنامه نگاران مي گويد؛«صلاحيت تشکل ها و سازمان هاي موجود به جامعيت و مانعيت آنها است که متاسفانه چنين گروهي در حال حاضر وجود ندارد. الان کاري که وزارت ارشاد يا شهرداري مي تواند بکند اين است که گروهي از روزنامه نگاران مسن تر مانند محمد بلوري و… را که اصل اين حرفه را مي شناسند و بيشتر روزنامه نگاري کرده اند انتخاب کنند و اين وظيفه را برعهده آنها بگذارند. البته اينها هم بايد گذشت داشته باشند.» قاضي زاده ترس خود را از سياسي کردن اين قضيه بيان کرده و مي گويد؛ «به نظر من خبرنگار رسالت و اعتماد ملي خيلي تفاوتي ندارند. شيوه زندگي هر دو اينها يکي است. البته اميدوارم جايي هم پيدا شود که تسهيلاتي براي سلامت روزنامه نگاران بدهد.»آرش حسن نيا عضو هيات مديره انجمن صنفي روزنامه نگاران ايران درباره چند و چون اين ماجرا مي گويد؛«بعد از فوت آقاي قاسمي براي خاکسپاري ايشان در قطعه هنرمندان به مشکل برخورديم در نتيجه در تماس با شوراي شهر موضوع را با آقايان قاليباف و رضاييان در ميان گذاشتيم و در قطعه نام آوران بخشي به اصحاب رسانه تعلق يافت.»حسن نيا درباره صحت خبر مخالفت ارشاد با اين مساله توضيح مي دهد؛«بحث مخالفت ارشاد با اين قضيه نبود. ارشاد با خاکسپاري مرحوم قاسمي در قطعه هنرمندان مخالفت کرد،ما هم به خاطر همين مشکلات است که به دنبال قطعه يي مستقل براي اهالي قلم هستيم. بحث هم اين است که
وارد اين ساز و کارهاي پيچيده دولتي نشويم و NGOهاي مرتبط با خبرنگاري و روزنامه نگاري اين کار را پيش ببرند.»پروين امامي روزنامه نگار و عضو هيات مديره انجمن صنفي روزنامه نگاران ايران درباره نهاد صلاحيت دار براي تاييد هويت روزنامه نگاران مي گويد؛ «نهاد يا نهادهايي که اصلي ترين ارتباط را با روزنامه نگاران دارند و روزنامه نگاران هم آن را به مرجعيت قبول دارند حائز اين صلاحيت هستند. اينها هم بايد کساني باشند که درگير مستقيم با مسائل صنفي روزنامه نگاران هستند. به هر حال نبايد شکل حکومتي به اين قضيه داد.»

امامي؛ مساله حکومتي نشود

امامي درباره نهاد حائز اين شرايط در حال حاضر افزود؛«ببينيد من چون عضو انجمن هستم طبيعتاً انجمن را در اين قضيه محق مي بينم. انجمن حدود چهار هزار عضو پيوسته و ناپيوسته دارد و مي تواند يکي از مباني اصلي اين قضيه باشد. انجمن هاي ديگري هم هستند که اعضايشان را نمايندگي مي کنند. آنها هم حق دارند اما مهم اين است که اين مساله حکومتي نشود، همين الان هم روزنامه نگاران محدوديت هاي بسياري دارند. حداقل در زمان مرگ اين تاييد و رد صلاحيت وجود نداشته باشد.»عضو هيات مديره انجمن صنفي روزنامه نگاران ايران مخالفت احتمالي وزارت ارشاد با اين قضيه را فاقد استدلال فرهنگي مي خواند و ادامه مي دهد؛«اين وزارتخانه بايد حافظ منافع مطبوعات باشد و من فکر مي کنم مخالفت ارشاد با نام گذاري قطعه يي از بهشت زهرا به نام اصحاب رسانه و اهالي قلم به لحاظ حيثيت فرهنگي براي ارشاد مشکل دارد.»البته تاکنون مسوولان وزارت ارشاد به صورت رسمي و علني مخالفت خود را با اين مساله اعلام نکرده اند، اما يک منبع آگاه در شوراي شهر تهران با اعلام اين خبر که نام گذاري قطعات بايد با هماهنگي وزارت ارشاد صورت گيرد، مي گويد؛«پس از پيشنهاد به شهرداري و تاييد از طرف ايشان نامه يي به وزارت ارشاد ارسال شد که معاونت فرهنگي اين وزارتخانه از تاييد آن خودداري مي کند.»اين در حالي است که با وجود تماس هاي فراوان با معاونت فرهنگي و ساير بخش هاي وزارت ارشاد، مسوولان اين وزارتخانه گفت وگو با اعتماد را نپذيرفتند و ارائه توضيح بيشتر را به آينده موکول کردند. روزنامه اعتماد شنبه مورخ ۲۴ دی ماه ۱۳۸۶ اینم لینکش