بدون واسطه
این مدت که پام تو گچه و با عصا مجبورم راه برم ، وقتی میرم تو مترو به جرات میتونم بگم که از ۲۰ نفری که دورواطرافم نشستن ، ۱۲ نفرشون ازم سوال میکنن که : ” چی شده؟” . مطمئنم که اگر شرایطم اینطور نبود هیچ موقع کسی باهام حرف نمیزد.
همیشه این منو آزار میده . همیشه دوست دارم با مردم حرف بزنم اما نمیشه. همیشه وقتی بهشون نگاه میکنم ، توی خودشونن. یا اینکه انقدر قیافه هاشون غم داره که خودم هم کسل میشم. اگرهم بخوایی باهاشون حرف بزنی طوری رفتار میکنن که انگار داری بهشون فحش میدی.
نمیدونم چرا حال و روزمون اینطوری. فقط می خواییم تو شکم همدیگه یه چاقو کنیم. همش می خواییم از هم دیگه سبقت بگیریم. سبقت گرفتن کار بدی نیست اما تا زمانی که دیگری رو بهش صدمه نزنیم.
ممکنه وقتی داری اینو میخونی بگی تو که نوشتی از مردم میترسی ، پس چرا اینو میگی؟ آره هنوزم سر حرفم هستم، از مردم میترسم هنوزم به خاطر بلایی که سرم آوردن اما دلیل نمیشه که نخوام باهاشون حرف بزنم. منم خودم جزیی از این مردم هستم. شاید یه نفر دیگه هم در مورد این حس رو داشته باشه.
اگر دقت کرده باشی ، اگر تو خیابون یه خارجی رو ببینیم همه میریم جلو و باهاش با روی خوش برخورد میکنیم بطوری که هیمشه ما ایرانی ها رو به عنوان آدمهای مهمان نوازی میشناسن.اما انگار مرغ همسایه غازه.
شوهر خالم* همیشه میگه ” وقتی به چهره شما ایرانی ها نگاه میکنم نمیدونم چرا انقدر غم تو چهرتونه؟! اصلا” نمیتونین انگار شماها بخندین؟ ” . راست میگه به خدا. کاشکی یه ذره عضله خندیدن چهرمون رو تقویت میکردیم.
* اهل آمریکا هست
4 پاسخ به “بدون واسطه”
دو کلوم حرف حساب
تو این وبلاگ از هر چی که فکر کنی مینویسم. حوصله اینو ندارم که برای هر موضوعی یه وبلاگ باز کنم.
وبلاگم هم بازدید کننده زیادی نداره( اینو میتونی از آمار سایت ببینی خودت)..حالا چه اصراریه که هوارتا بازدید کننده داشته باشم؟همین چنتایی هم که میان خیلی هم خوبه.اگر خوشت اومد و حال و حسش رو داشتی بازم سر بزن.In this weblog I write about whatever you may imagine. I don't have the patience to open a weblog for every subject. Also, my weblog does not have a lot of visitors (you can see this for yourself from the site statistics) and what do I need with a bunch of visitors? Those few who do come are really good. If you enjoyed it and you feel like it, come back again.
نوامبر 23rd, 2007 at 1:29 ق.ظ
جمعه 2 آذر1386 ساعت: 1:29
به ما این رو یاد دادن رفیق، کمی فکر کن، تو خلوت هامون اگر بخواهیم با خدامون صحبت هم بکنیم، اولا باید یه بلایی بیمارییف مرگ عزیزی چیزی حادث بشه و ثانین موقع صحبت کردن با خدامون هم باید گریه کنیم، چون گریه دارش به نظرمون اثرش بیشتره!!! ما تو کشوری هستیم که اکثر مردمش زیر خط فقر به سر می برن … انتظایر بیش از این نداشته باش
نوامبر 23rd, 2007 at 1:36 ق.ظ
جمعه 2 آذر1386 ساعت: 1:36
سلام وبلاگتون رو دیدم خیلی با حال بود امیدوارم موفق باشید به من سر بزن و در 10 نظر سنجی شرکت کن و نظر سنجی مورد علاقه خودت رو به ایمیل من بفرست تا در وب خودم اون رو با اسمت نمایش بدم و در قرعه کشی ماهانه شرکت کنی.با آرزوی موفقیت برای شما ((معین))
نوامبر 23rd, 2007 at 1:39 ق.ظ
جمعه 2 آذر1386 ساعت: 1:39
دوست گلم سلام وبلاگ خوبی داری
خیلی خوشحال می شم یه سری به ما بزنی
کلیک برروی بنرهای بالای صفحه فراموش نشود
نوامبر 23rd, 2007 at 3:37 ب.ظ
جمعه 2 آذر1386 ساعت: 15:37
سلام عروس….. خوب واسه حرف زدن همیشه یه موضوع لازمه….. هویجوری که نمیشه…… بدون بهانه راجع به چی می خوای حرف بزنن……… ؟