papary

        

همیشه وقتی این نشان رو میدیدم( و میبینم) کیف میکردم.

اولها اسمش رو نمیدونستم و بهش میگفتم اهورا مزدا اما

بعدها اسمش رو یاد گرفتم. اسمش فروهر هستش. اما

وقتی که اسمش رو فهمیدم یه سوال برام پیش اومدش

که این همه علامتها نشانه چی هستن؟؟ از یکی از

دوستام که زرتشتی هستش یه بار پرسیدم و اون

بهم گفتش.امروز که داشتم دنبال سرود ملی ایران

 میگشتم توی یکی از سایتهای مربوط به زرتشتیان

 دیدمش دوباره و همینطور هم در مورد تاریخچش

 نوشته بودش. از اونجایی که یه ارادت خاصی

نسبت فروهر دارم ُ اینجا گذاشتمش تا تو هم

ببینیش. کی میدونه؟! شایدم تو هم مثل من

باشی و دوسش داشته باشی.

 

به نقل از،لینک :نشریه اینترنتی زراتشتیان

در کتاب های مزدیسنی(زرتشتی) فروهر به شکل مردی نورانی مجسم شده که دارای دو بال گشاده است و از حلقه ای در حال گذر کردن می باشد. پایین تنه این مرد و هم چنین بال های او به سه طبقه تقسیم شده است. در بعضی از کتاب هایی که درباره مزدیسنا(دین زرتشت) نوشته شده برای هر یک از این علامات تفسیرهایی ذکر نموده اند که ما اینک چند تا از آن ها را بازگو می کنیم. بال های گشاده فروهر علامت پرواز به طرف بالا و به سوی جلو است. تقسیمات سه گانه روی بال ها نشان سه اصل مهم مزدیسنا(دین زرتشت) یعنی اندیشه, گفتار و کردار نیک می باشد. دایره ای که در وسط قرار گرفته و مرد نورانی در حال گذر کردن از آن می باشد اشاره به دنیا و علایق دنیوی است که انسان باید در زندگی با آن روبه رو شود و دست و پنجه نرم کند و تقسیمات سه گانه در پایین تنه مرد نشان اندیشه بد , پندار بد و کردار بد است و انسان بایستی در زندگی از آن ها دوری کند و گرد آن ها نگردد. از مجموع بیانات بالا چنین نتیجه می گیریم که انسان عاقل باید همواره همتش بلند باشد, با آن چه دارد قانع نشود و پیوسته در حال پیشرفت باشد زیرا رکود علامت عقب ماندگی و بیچارگی و نیستی است ولی این پیشرفت و سوق به جلو نباید از راه تقلب و نادرستی بوده یا با دروغ و خیانت و پستی همراه باشد بلکه انسان باید با پیروی از سه اصل اندیشه و گفتار و کردار نیک با راستی و درستی و پشتکار و جدیت سعی کند راه پیشرفت را پله به پله بپیماید تا هم در دنیا نیکنام و سرافراز شود و هم هنگامی که وقت رفتن فرا می رسد بتواند صفات زشت مانند بداندیشی و نادرستی و گفتار و کردار بد و ناشایست را پشت سر گذاشته و از حلقه دنیا آزاد شده به وسیله پندار نیک , گفتار نیک و کردار نیک به پرواز خو د به بالا و جلو ادامه دهد. این شکل که در عهد باستان بر روی سکه های باستانی, در دل سنگ ها, و بر سر در آتشکده ها نقش بسته بود و امروز نیز بسیاری از ادارات دولتی و ملی ما دیوارها و سردرب ساختمان های خود را با آن زینت می دهند در حقیقت آرم آریایی و نشان ملی ما زردشتی ها محسوب می شود و به ما یادآوری می کند که هر ایرانی زردشتی باید بکوشد که به زردشتی بودن خود افتخار نماید و در حفظ میهن عزیز و محبوب از جان و دل دریغ نکند و هیچ وقت درجا نزدند بلکه همیشه با اتکاء به اصل اندیشه نیک و گفتار نیک و کردار نیک و راستی و درستی و سعی و عمل همانند فروهر در پرواز به سوی بالا و پیشرفت به جلو باشد. در اوستا, در یسنای 31 بند هشتم چنین می خوانیم “ای اهورا مزدا هرگاه تو را با دیده دل نگریستم در قوه اندیشه خود دریافتم که تویی سر آغاز, که تویی سرانجام, که تویی پدر منش پاک, که تویی آفریننده راستی, که تویی داور دادگر اعمال جهانی”. + نوشته شده در ;پنجشنبه هشتم شهریور 1386ساعت;1:42 قبل از ظهر; توسط;papary; |;

این پست در پنج‌شنبه, 30 آگوست 2007 ساعت 1:42 ق.ظ ارسال شده است و مربوط به موضوع روز نوشت هام, نوشته هاي قديم پپري در بلاگفا. می باشد . شما می توانید با RSS 2.0 نظرات این پست را دنبال کنید.
Both comments and pings are currently closed.